" Bugün çok mutsuzdum.
Belki sonra mutlu olurum.
<3 " - Arkadaşımın kardeşi, circa 2010
Dün akşam Bursa'dan erkene alınan bir toplantı için geldim, okulla alakalı sıfır işim vardı.
Bugün makale yetiştirilmesi gereken bir konferansın gönderim tarihinin 8 Şubat olduğunu öğrendim ve onun için görevlendirildim.
Bilge bir kadın olan Selen'in de dediği gibi, en yüksek olasılık yine gerçek olmadı. İstanbul'a çakıldım. Yine dinlenemeyeceğim, yine uykum yetmeyecek, akıl sağlığım yine düzelmeyecek, "belki uyurum da geçer" diye düşündüğüm hislerim geçmeyecek (ki geçmeyeceklerdi zaten, o hisler öyle kolay geçen hislerden değiller ( ama çürüyerek yok olmak yerine tatlı tatlı gidebilirlerdi) ). Önümüzdeki iki hafta bana iyi eğlenceler yani. Yapabileceklerim ve yapamayacaklarım arasına sıkıştığım, bu sırada da muhtemelen yapamadıklarımı düşündüğüm güzel bir iki hafta.
İki gündür rakı içiyorum sevgili günlük, söylemiş miydim? Yakında belki o da geçer. Her şey gibi.
Bir şey olacak ve ben delirmeyeceğim.
Yüksek olasılıkları yazayım da, sonradan haksız çıkmamın huzurunu yaşarız ("New York'a gidemedi ama vizyonsuz dilekleri gerçek oldu"):
- Bu iş iki üç güne bitecek ve ben götümü devirip uyuyabileceğim.
diğer olasılıklardan jinx leyecek kadar bile bahsetmek istemedim şu an. Üzerinde kontrolümün muhtemelen pek de yüksek olmadığı bir olay için "dokunsam ölecekmiş" gibi davranıyorum. Gerek yok, yine de yaptığım bu.
Güzel şeyler olacak. Bu güzel şeyler şu an istediklerimi içermiyor. Şu an istediklerimi de istemeyivereyim.
Görüşürüz günlük.
Comments