1:
Boş bir zihin hiçbir şeyi yazmaya elverişli değil
Biliyorum bu biraz çelişkili, biraz da yalan
Belki de o kadar doldu ki içine varamıyorum
Belki de ve söylenen ve söylenemeyen her şey boğuyor beni
Herkesi
Sessiz bir zihin huzur için yarı-uygun, sanat için ölü
Bak yine susuyor
ve
düşüyor
karanlığa
Arka sayfa:
1:
Kayalık karanlığın ışıkları altında parlarken tırmanmak garipçe yaşamış her şeyin sonunu getiriyordu sanki.
2:
Aşk dökülürken göklerden aşağıya
Yıldızlar koşup gelirken
Her şeyin anlamsızlığı çöktü içine
Basit ışıklar sardı dünyayı
Son sözler ve sarılmalar
Bitirdi dünyayı
Bir daha başlamayacağını bilerek
3:
Kelimeler kelebek gibi uçuyordu dudaklardan
Var olduğum ve yok olduğum kelimeler
Dudaklarından
Kaçıyordu gece aklından
Beni sen, seni ben yapan gece
Kaçıyordu,
Yalnızlıktan.
4:
Gökler çöktü üzerine yıldızların
Hepsi direndi, parladı
Ve parladı
Korku da parladı o gece
Ve
Gökler çöktü üzerine yıldızların
Hepsi direndi, tek tek söndü
Hepsi Tek tek söndü
2014