Bunu Belki De Buraya Yazmamalıydım

Ne yaşadığını bilmeden adım atan herkes gibi, bir şarkının notalarında yok olanlar gibi, ama değil de. Yalan söylemenin yeri değil sonuçta, kayıp değilim, nerede olduğumu biliyorum, ne yaşadığımı biliyorum. Şu an üzülemiyorum bile, şu an sadece görece huzurlu bir şekilde yaşıyorum. İyi bir yerdeyim, sevdiğim şarkılar çalıyor, mutsuz notalar mutsuz hissettirmiyor; sözler dokunmuyor. İyi hissetmiyorum, ama kötü de hissetmiyorum. Keyfim istediğimde yerine gelebilir. İstediğimde durabilir veya gidebilirim. Belki bir arkadaşımı kaybettim, belki de etmedim. Belki de hiçbir şey değişmedi ve sadece korktum. Bilmiyorum, şu an buna takılamıyorum da. Geçmiştir belki de, ya da şu an böyleyimdir sadece. "Karanlık bir yerde" değilim, "ormanda yürüyorum ve ne yaptığımı bilmiyorum" değil, arkadaşımın evindeyim ve her şey normal. Biraz böyle olmamalı sanki. Zihnimin (belki de) kendine dayattıklarından kurtulmanın rahatlığı belki. Rahatsız ettim mi acaba? Beni rahatsız edenler gibi ben de battım mı sonunda? Sadece kuruyor muyum yoksa? Sadece kuruyor olmayı isterim. Herkes sadece kuruyor olmayı ister ve bazen gerçektir ama ben yine de kuruyor olmayı isterim. Hayat yeterince karmaşık, neredeyse her hata düzeltilebilir ve geri dönüşü olmayan çok uzaktadır sonuçta. Yitirmemiş olmak dileğiyle. Oğulcan