Artık ne kalbim dayanıyor,ne beynim.Acıtıyor işte,anlatılmaz bir acı sadece.Karanlığın içindeki karanlık gibi,bilmiyorum.Her zamanki gibi.Başımın içine sancılar giriyor,durduramıyorum.Belki de sadece acıtıyor.Anlamıyorum ki kimin ne dediğini ne yaptığını.Aklıma geliyor.Ne kadar oldu ki?3 ay?4 ay?“A long ago,we used to be friends.”,je ne peux pas accepter ce mot. Ah.Fizik,sayılar,problemler,ivme falan ne güzel şeyler,asla seni yalnız bırakmazlar,keşke aklımdan çok büyük hesaplamalar yapabilseydim…Ne güzel olurdu!5 saniye içinde olasılık hesaplamak falan,mümkün değil.Öyle yaratılmamışım.HEr şeye bu kadar alışırken,buna nasıl alışamadım anlamıyorum…-oha,fransızca hocamın yüzünü hatırlamıyorum o.O - neyse.bu kadar.
2011