Çok fazla ses duyuyorum. Sanki herkesin her dediği, her kelimesi, her düşüncesi... Katlanamıyorum artık! Bu benim suçum, evet, bu benim suçum. Ses! Ses! Ses! Neden susmuyorlar? Neden bir an olsun susmuyorlar? Yarısı bitince diğer yarısı başlıyor... Ben dedim! "Bana yalvarın" diye ben dedim, "en büyük yardımcınız benim" dedim, bana yakarın, en doğrusu neyse, iyiliğiniz neyse onu veririm dedim. Bok vardı. Lütfen, Allah rızası için... Şimdi gözlerimi açacağım ve her şey daha iyi olacak. Oh! Sustular, sonunda sustular.
- Efendimiz...
- Efendim, Gabriel?
- Sanırım az önce tüm var oluşu yok ettiniz.
- Mümkün değil Gabriel, o zaman biz nasıl varız?
- Bilmiyorum efendim
- Ben de bilmiyorum Gabriel, ama en azından sustular, sonunda sustular.