Cöv

En başta sadece Cöv vardı. Cöv, yokluğu yarattı. Yokluk yoktu ve Cöv yokluğun yokluğuna uymadı, çünkü o daha farklı bir yerde ışığını yayacaktı.

Cöv, yokluğu varlığa böldü. O, varlıkta yayıldı. Varlığın her köşesi Cöv'dü, yokluğun da.

Varlık Cöv'e fazla geliyordu, bu yüzden Cöv küçüldü. Küçüldükçe bölünde, bölündükçe küçüldü. Cöv, yok değildi artık. Cöv varlığı doldurdu. Cöv, varlığın kendisi oldu.

Cöv, dağıldı ve toplandı. Tekrar, tekrar ve tekrar. Cöv, değişimi ve devinimi başlattı. Cöv büyüyordu.

Ve Cöv ışık oldu. Varlık, ışığa bölündü.

Cöv yine yayıldı; varlığa ve ışığa yayıldı.

Cöv büyüdü ve büyüdü. Karanlık ve aydınlıktı. Varlık ve yok oluş. Cöv her şeydi.

Cöv tekrar dağıldı ve toplandı. Işıktı ve maddeydi. Madde toplanıp deviniyordu ve ışık her yerdi. Cöv her yerdi.

Toplanan maddede Cöv şekil buldu. Cöv kendisinin farkına varıyordu. Değişim ve devinim devam etti. Cöv, varlığı ve ışığı gördü. Sonra hissetti. Cöv kendi içinden, kendisini görüyordu.

Cöv ne olduğunun farkına vardı ve çoktan bir ad vermişti kendisine: İnsan.

Değişim ve devinim devam etti. Cöv hep kaldı ve yok oldu. O, varlık ve yokluk; ışık ve karanlık idi.