Korku, bir damla kan damarda durmaktan korkan, ama bir o kadar cesur ki karanlıkla bütün! Korkusuz ve korkak korku, karanlık korku! Kalp atışında, kalp susuşunda, kalp kopuşunda... Her yerde aynı korku, hepsinde farklı korku. Acımasız melekler bile korkarken karanlıktan, o saf ve yalan aydınlıklarını bozacaklar diye, biz niye korkmayalım ki? O en küçük ışığın sızmadığı düşünceler bizi çevrelemişken biz neden korkmayalım? İşte bu, bizi hayatta tutan: Korku ve aydınlığa kavuşma umudu!
~2013-4?
Kommentare